Setuliðið bókagagrýni

Ég var að lesa skáldsöguna Setuliðið, eftir Ragnar Gíslason. Ég las hana með bekkknum mínum og þegar að ég var búinn að lesa bókin bókinam, þá gerði ég verkefni um kosti og galla bókarinnnar og skrifaði þá niður í stílabókina mína. 

Kostir: Það var mjög skemmtilegt að lesa þessa bók. Mér finnst hún vera mjög spennandi. Þessi bók er jafnvel fræðandi því að ég vissi ekki af öllum neðanjarðarbyrgunum sem Brertar reistu hér í seinni heimstyrjöldinni. Það er líka mjög skemmtilegt að tengja saman atburðina sem gerðust í bókinni árið 1942 og atburðina sem gerðust fyrir fáeinum árum. Þessi bók var sem sagt mjög skemmtileg.

Gallar: Helsti gallinn var hvað bókin var langdregin í endann. Það er íka galli að stundum getur veriðc erfitt að skilja hvað er í gangi í bókinni vegna þess að hún er frekar flókin á köflum, en hins vegar geturn líka verið gaman að tengja saman fortíðina og nútíðina, en samt getur það verið erfitt.

Boðskapur bókarinnar: Boðskapurinn með bókinni var að maður á alltaf að segja satt og lík aað maður án ekki burðast með lygina í mörg ár, því að maður gæti verið að eyðileggja líf annara og líf sitt líka. Maður á allatf að segja satt og rétt frá mistökum sínum og biðjast síðan fyrirgefningar. Fyrirgefningin er nefnilega svo rosalega mikilvæg fyrir alla.